Het was 1920 toen directeur Willem Honig van De Meteoor met de trein naar Tilburg reisde om zijn weg per fiets te vervolgen naar Goirle. Hij had een monster bij zich van een ‘extra sterke trottoirtegel’ van acht centimeter dik. Het was geen eenvoudige tocht, want de tegel die hij aan de fietsstang had gehangen beukte keer op keer tegen zijn knieën.
Doel van de reis was de N.V. Stoomweverij Besouw uit Goirle, die problemen had met de vloer en De Meteoor om hulp had gevraagd. De ontberingen waren niet voor niets geweest, want de koop kwam tot stand en bevrijd van de tegel fietste Willem Honig terug naar het station in Tilburg. Ergens onderweg kreeg hij het idee om platen te gaan produceren die in fabrieken gelegd zouden kunnen worden. En zo legde hij de basis voor de huidige Stelcon-platen.
Het zou nog wel enige tijd duren voordat de eerste Stelcon-plaat in z’n definitieve vorm in Rheden werd gemaakt. Dat was in 1924, precies honderd jaar geleden. De originele Stelcon-plaat is in de loop van de jaren verder ontwikkeld, maar de wereld stond in honderd jaar ook niet stil. Het leven zag er in 1924 heel anders uit. Nederland had toen nog maar 7,2 miljoen inwoners, terwijl het er nu al bijna 18 miljoen zijn.
Toen De Meteoor de eerste Stelcon-plaat maakte, was de gasprijs 13 cent per kuub. Het was 1924 en de gemeenteraad van Rheden besloot tot de vaststelling van de tarieven. Wie meer dan 30 kuub per maand verbruikte, ging automatisch naar het goedkopere tarief van 10 cent per kuub. Let wel: omgerekend in euro’s kostte een kuub gas ongeveer 5 cent. Een schijntje van nu. Gemiddeld betalen we nu € 1,20 per m3.
Wat niet anders was dan in deze tijd, waren de protesten tegen beslissingen van scheidsrechters in het voetbal. De VAR hadden we nog niet, maar er kon wel achteraf bezwaar worden gemaakt. We lezen in de Arnhemsche Courant dat voetbalvereniging Hengelo protest had ingediend tegen het geldig verklaren van het enige tegendoelpunt in de wedstrijd tegen Quick, die dus met 1-0 verloren ging. De ‘protestcommissie’ van de N.V.B. besliste echter dat het doelpunt geldig was en zo werd de uitslag definitief.
Ameland was begin 1924 niet bereikbaar omdat de postboot defect was. Feest voor de kinderen in de plaats Nes op Ameland, omdat daardoor geen enkele onderwijzer de school kon bereiken. Alle leerkrachten woonden namelijk op het vasteland. In het najaar van 1924 was er voor het eerst een vlucht van Nederland naar Nederlands-Indië. De spoorwegbond B.A.N.S. stapte in 1924 naar de rechter vanwege de loonsverlaging van 10 procent die de Nederlandse Spoorwegen wilden doorvoeren.
Er was ook nieuws over een 18-jarige jongen uit Rheden, die op bezoek wilde bij zijn zieke moeder in de Bonte-brug in Ulft. Hij gleed uit en viel met zijn rug tegen een zojuist passerende tram. Hij was volgens de krant ‘leelijk te pas’. ‘Hij bekwam in zijn rug als in zijn lenden een ernstige verwonding en werd kermend van de pijn weggedragen.’ Gelukkig verleende een dokter hem eerste hulp voordat hij naar het inmiddels allang verdwenen ziekenhuis van Terborg werd vervoerd.
Advertenties waren er ook, maar ze waren wel ‘typisch 1924’. Zo werd bijvoorbeeld geadverteerd voor een ‘werkmeid’, boerenknecht, dienstbode en een ‘flink meisje’. Op 10 maart 1924 werd er een muziekuitvoering aangekondigd van een piano- en viooltrio in Musis Sacrum. ‘Ingang door de Groote Zaal die als Vestilaire is ingericht’ De toegangsprijs: drie gulden, exclusief 15 procent ‘Gem. Bel.’ De kledingeisen voor die avond: ‘Het afzetten der hoeden is streng verplicht’.
