In de bouwvak werd de walkraan op het terrein van De Meteoor in Rheden gesloopt. ‘‘Het is maar een kraan’‘, zul je misschien denken, maar voor sommige collega’s is de sloop toch wel ‘een dingetje’. Om het tijdperk ‘oude walkraan’ toch niet helemaal naar het boek der vergetelheid te verplaatsen, bedacht Manager Operations Joep Thijssen een ludieke actie. Hij liet de kraan vereeuwigen door illustrator Bonnie Bouman-Van der Poel.
Joep vertelt dat de walkraan maar liefst 65 jaar heeft dienstgedaan. “Een walkraan lost de schepen met graniet die ongeveer drie keer per maand bij ons aanleggen. Het graniet wordt rechtstreeks in de fabriek geladen met behulp van de bunkerkraan.” Beide kranen worden regelmatig aan een inspectie onderworpen. De bunkerkraan kwam voor revisie in aanmerking; voor de walkraan was dat helaas niet meer mogelijk. Sloop was zijn voorland.
Joep lacht wanneer hij zegt dat de aankondiging van de sloop vooral bij Businessunit Directeur Alfred Heij de nodige emoties opriep. “Ik weet niet beter dat Alfred altijd gekscherend geroepen heeft dat hij aan de walkraan gehecht was; de beslissing voor de sloop was dan ook niet zomaar genomen. 
Als afscheid hebben we Alfred de laatste loshandelingen laten verrichten. De tekening die de illustrator van de kraan gemaakt heeft, heb ik vervolgens op een koffiemokje aan Alfred aangeboden. Om het verdriet wat te verzachten”, voegt hij er met een knipoog aan toe. “Alfred kon de actie absoluut waarderen.”
Het slopen van de kraan was meer mensen opgevallen. Joep: “Buurtbewoners zagen dat de kraan ontmanteld en afgevoerd werd en vroegen zich af of dit ook betekende dat er bij De Meteoor geen schepen meer zouden komen aanvaren. Ik kan me daar wel iets bij voorstellen. Voor omwonenden is het lossen van zo’n groot schip toch iedere keer weer een bijzonder schouwspel.”
De walkraan is ontmanteld en –heel toepasselijk- per schip vervoerd naar Kampen om daar bij een scheepssloper gerecycled te worden. De bunkerkraan blijft na de revisie dienstdoen; de vaste walkraan wordt vervangen door een nieuwe of een mobiel exemplaar. “Want”, zo eindigt Joep zijn verhaal, “er moet natuurlijk wel gelost blijven worden!”
